We starten met een nieuwe telg uit een bekende KVC-familie. Vader Leo en oom Paul speelden langere tijd met succes voor KVC Oranje. Zeker in de periode van voorzitter Huub Engelen werden de nodige successen behaald. Vanuit de vijfde klasse ging het destijds omhoog. Nu is er dus een nieuwe telg. Zijn naam is Luc van Wersch die vorig seizoen in de hoofdmacht debuteerde, om er vervolgens niet meer uit te gaan. En als het aan Luc, student Economics en Bussiness Economics aan de Universiteit in Maastricht, ligt, gaat hij komend seizoen verder, waarmee we in oktober j.l. zijn gestopt. Hij zegt: ,,Ja, ik wil verder gaan waar ik mee bezig was. Lekker voetballen, blijven genieten en mijzelf ontwikkelen. Mijn voorkeur heeft het om ‘mid-mid’ te spelen. In het belang moet je je soms schikken. Zodoende kwam ik op de rechtsback-positie terecht. Maar mijn voorkeur gaat uit naar een plek in het centrale middenveld. Daar zou ik dus dolgraag te spelen komen.” Een goede instelling voor een 19-jarige denken wij als redactie en wellicht een tip waar trainer Paul van Putten iets mee kan. Over de concurrentie in de derde klasse houdt Luc zich op de vlakte: ,,We hebben vorig jaar amper vier duel gespeeld, dus de meeste ploegen ken ik niet eens. Echt een inschatting van onze kansen maken is dus een beetje koffiedik kijken en lastig. Wat we wel weten is dat wijzelf beschikken over de nodige kwaliteit en dat er een prima sfeer heerst. Daarvan uitgaande hoop ik op een plek in de top-5.”
We gaan even terug in de tijd. Ook Luc van Wersch begon in de jongste jeugd van KVC Oranje. Hij doorliep alle categorieën, van de F tot en met de A, om vervolgens op jonge leeftijd de overstap naar de hoofdmacht te maken. Over zijn ervaringen in de jeugdjaren bij oranje-wit is hij zeer te spreken, getuige: ,,Ik heb mooie herinneringen aan die jaren. Ik heb veel geleerd, me goed kunnen ontwikkelen. We hadden prima trainers. Het was ook gezellig, mede ook door toedoen van die trainers. Kortom, ik kijk er met plezier op terug. Het idee om te vertrekken is eigenlijk nooit bij me opgekomen.”
Dan is het de beurt aan een speler die nog niet zo lang geleden de gelederen van KVC Oranje kwam versterken. Hij begint in september aan zijn vierde seizoen in Bleijerheide. Eerder kwam hij uit voor FC Hoensbroek, Roda JC, nogmaals FC Hoensbroek en Caesar. Vanuit Beek kwam hij naar oranje-wit, mede door toedoen van Niels Lanckohr. Inderdaad, we bedoelen Bob Roberts (25). De vraag hoe het bevalt, beantwoordt Bob als volgt: ,,Super, een warme club en prima sfeer.” Klinkt als een klokje bij wie KVC Oranje een warm hart toedraagt natuurlijk. In het dagelijks leven is Bob transportplanner in het bedrijf van zijn schoonouders, Starmans transport in Kerkrade. Dochter Naomi Starmans is zijn partner en levensgezellin. 
Mensen die het amateurvoetbal een beetje volgen kennen Bob als een boomlange verdediger, een rots in de branding zeg maar. Hoe ziet hij zichzelf, vragen wij ons af. Bob: ,,Ik ben een harde werker, die het vooral van zijn inzet moet hebben. Ik kan een mannetje uitschakelen, maar dan wel op een normale manier. Een schopper ben ik absoluut niet.”
De sfeer zal in de ogen van Bob Roberts ook medebepalend zijn voor de resultaten in de komende voetbaljaargang. Bob opnieuw: ,,We hebben natuurlijk wat aan kwaliteit ingeboet. Maar we hebben een hechte groep, met een prima sfeer. Daarin moeten we de nieuwkomers meenemen. We hebben so wie so kwaliteit overgehouden en er is ook veel potentie bijgekomen. Als we die nieuwe jongens een beetje kneden en in de groep laten integreren, zie ik ons meedoen voor een plek in de top-5. En wie weet, als het een beetje meezit, kunnen we misschien een periode pakken.”
Dan komen we uit bij een oude bekende. Zijn begin bij KVC Oranje kwam er niet zomaar. Hij zegt: ,,Wim Blättler, destijds trainer bij de F-jeugd, benaderde mij op 5-jarige leeftijd. “Jij maakt zelfs slidings op de straattegels. Jou moeten we hebben”, zei Wim. Maar mijn ouders hadden een andere weg voor mij in petto. Eerst moest ik mijn zwemdiploma halen, dan pas mocht ik op voetbal. Dat heb ik gedaan en op 7-jarige leeftijd kwam ik bij KVC Oranje terecht, waar ik de hele jeugd heb doorlopen. Een mooie tijd gehad. Ik zou het zo nog een keertje over willen doen.”
Door de jaren heen speelde Mitchel Flecken (27), want daar hebben we het over, op meerdere posities. Vleugelspits en centrale spits, maar de laatste jaren, sinds de komst van Paul van Putten als trainer is Mitch een onvermoeibare vleugelverdedigers. Tegenstanders worden knettergek van hem, met name vanwege zijn loopvermogen, dat hij aanwendt om onophoudend over de flank op te stomen. 
Een plaats in de top-5 acht Mitchel Flecken komend seizoen haalbaar en misschien wel meer, in de vorm van een periodetitel. Vertrekken bij KVC Oranje is eigenlijk nooit echt bij hem opgekomen, zelfs niet toen het allemaal beduidend minder ging. En in de toekomst? Mitch: ,,Ik denk niet dat ik nog ooit wegga. Ik zie mijzelf het oranje-wit niet inruilen voor iets anders.”
Een ander jong talent dat voortkomt uit de eigen jeugdopleiding van KVC Oranje is Floris van Erve (21). Foris volgt momenteel aan de Pabo in Sittard de opleiding om les te mogen geven aan een basisschool. De vrijgezel leek begin vorig seizoen, na eerder incidenteel te hebben meegedaan, een vast stekje bij de hoofdmacht van KVC Oranje te hebben veroverd. Het seizoen echter werd, dat weten we, al snel afgebroken. 
Floris, ook al vanaf de F-jeugd KVC-er, speelde in zijn jonge jaren als centrale middenvelder. Nu, bij de grote jongens, is hij door de technische staf op de rechtsbackpositie geposteerd. Dat gaat hem goed af en bevalt naar eigen zeggen prima. ,,Ik vind dat eigenlijk wel leuk en bovendien heb ik op deze plaats mijn waarde voor het elftal.”
We vragen naar Floris zijn visie op de komende voetbaljaargang. De reactie: ,,We hebben natuurlijk wat aan kwaliteit ingeboet. Misschien hebben we niet de beste spelers, maar wel het beste team. We gaan het zien. Zelf moet ik kijken dat ik een vaste waarde voor de ploeg word.” In dat laatste mag Floris alle vertrouwen hebben. In december overigens gaat hij met zijn vader Frank in Valencia een marathon lopen, daarmee invulling gevend aan een andere grote hobby. Broer Pepijn gaat niet mee. Floris: ,,Pepijn heeft gezegd: eens, maar nooit meer.”
De volgende KVC-er in hart en nieren, tevens de laatste in deze versie van de rubriek çlubgetrouwe blijvers’ is clubicoon Martijn Sangen. Martijn is in het dagelijks leven Financial Analist bij Medtronic. Hoewel hij pas onlangs 30-plusser is geworden, hij is van 8 maart 1991, mag hij ‘Senior’ voor zijn functiebenaming zetten. Zal niet aan zijn leeftijd liggen, nemen we gemakshalve aan. Martijn is getrouwd met Mandy Deitz en trotse papa van Sophie. Zijn voetballeven begon, hoe kan het ook anders, bij KVC Oranje, in de F-jeugd, op de velden van het voormalige Jongenspensionaat.
Hij kwam op jonge leeftijd in het eerste van oranje-wit terecht. Zijn talent bleef niet onopgemerkt. Meerdere clubs trokken aan hem. Hij koos voor vv Schaesberg, waar hij vooral als linker en rechter spits acteerde en met zijn team de eerste klasse bereikte. KVC Oranje verloor hij nooit uit het oog en in de zomer van 2017 keerde hij terug. Bij oranje-wit startte hij vervolgens als verdedigende middenvelder, om na het vertrek van een aantal oude gedienden langzaam maar zeker naar achteren te schuiven. Laatstelijk speelde hij als libero, zelf omschrijft hij het als de ‘Beckenbauer-rol’. Niet echt zijn favoriete positie, maar: ,,Je moet denken in het belang van het team. Dat hoort erbij. Voetbal speel je niet in je eentje. Successen kun je enkel met z’n allen behalen.”
Met betrekking tot het komende seizoen is Martijn voorzichtig. Hij zegt: ,,Er zijn natuurlijk wat jongens vertrokken. Wij moeten kijken dat we leuk kunnen meedraaien. Niet voor het kampioenschap, dat is volgens mij te hoog gegrepen. Maar wie weet, misschien zit er zelfs een prijs in, in de vorm van een periodetitel.”
