Spektakelstuk WDZ-KVC Oranje eindigt in 3-3

Pakweg 200 toeschouwers hoefden er rond kwart over vier zondagmiddag absoluut geen spijt van te hebben dat zij een bezoek hadden gebracht aan Sportpark Neerhagerbos, waar de voetbalwedstrijd tussen WDZ en KVC Oranje was afgewerkt. Alles wat voetbal mooi en tot een onvoorstelbaar spelletje maakt werd hen door de acteurs binnen de lijnen voorgeschoteld. Na afloop voelde het gelijke spel bij de gasten als een soort overwinning (op zichzelf), terwijl bij thuisclub WDZ de innerlijke mens teleurstelling ademde. Niet gek dat laatste, als je bedenkt dat WDZ halverwege de eerste helft met 3-0 voor stond en uiteindelijk dus een 3-3 gelijkspel moest accepteren.

Wat was er gebeurd? Wedstrijden tussen WDZ en KVC Oranje waren de afgelopen jaren duels waarin nauwelijks sprake was van krachtsverschil. Duels ook waarin het verschil zelden of nooit werd uitgedrukt in meer dan één treffer, niet alleen in de eindstand, nee ook onderweg, tijdens de diverse krachtmetingen. Deze keer evenwel ging het anders. WDZ zat van meet af aan beter in de wedstrijd, was feller in de duels, was de aanvallende ploeg. In eerste instantie leverde dat nog geen echt doelgevaar op, maar rond het kwartier kwam daar verandering in. Het publiek zag een snelle counter over links, waarbij Max van der Linden vanaf de flank een panklare voorzet afleverde. Randy Eberhard wist de inspanningen van zijn ploeggenoot op waarde te schatten en liet KVC Oranje-doelman Lars van der Weide kansloos: 1-0. KVC Oranje was nog maar nauwelijks van de schrik bekomen of Roy Flekken mocht van de uitstekende leidende Marco Bos op de rand van de zestien, na een overtreding van Michel Flecken van KVC Oranje, een vrije trap nemen. Flekken liet van zijn linker een schuiver vertrekken. De bal ging tegen het net. Had zijn broer Mark -u weet wel, (reserve)doelman van het andere oranje- op doel gestaan, dan …… Wie zal het zeggen? ‘De vraag stellen is hem beantwoorden’ zult u wellicht denken. Maar daarmee zou KVC-keeper Lars van der Weide tekort worden gedaan. De bal was onderweg namelijk door gastenaanvoerder Martijn Sangen van richting veranderd, waardoor Van der Weide kansloos was (c.q. Mark Flekken zou zijn geweest): 2-0.

Nog voordat het eerste bedrijf halverwege was werd het 3-0. Nu stormde Max van der Linden alleen de diepte in en kwam oog in oog met Lars van der Weide. Die laatste was wederom kansloos. ‘Wedstrijd gespeeld’ denk je dan, of ‘de rest kunnen we schriftelijk afdoen’. Als je de supportersschare van WDZ dan ook nog ‘tien, tien, tien’ hoort scanderen, doet dat als adept van KVC Oranje natuurlijk pijn. Maar de wonderbare wereld van het voetbal had een verrassing in petto, die de aanhang van WDZ na afloop deed beseffen dat je de spreekwoordelijk huid niet moet verkopen voordat de beer geschoten is, terwijl de supporters van KVC Oranje verheugd waren met iets waarvan ze bij 3-0 in de verste verte niet meer hadden durven dromen.

Nog voor het half uur werd het 3-1. Martijn Sangen stuurde met een mooie cross Sybe Nijdam op links de diepte in.  Nijdam zette hard voor, een inzet van Chris Frauenrath werd nog van de lijn gehaald, maar in de rebound werkte Ben Vloeberghs de bal met de zijkant van zijn lange lichaam over de lijn en tegen het net: 3-1. Een frommelgoal van de bovenste plank, zoals zo’n goal hoort te zijn dus, maar wel eentje die weer geloof bracht in de harten van de bezoekers. En dat geloof was helemaal terug toen het vlak voor rust 3-2 werd. Shensley Angela pingelde zich rond de zestien langs een paar mannen van WDZ. Angela leek zich uiteindelijk in een kluwen van benen vast te lopen, heroverde de bal echter en legde af op Scott Vienerius. De kleine spelmaker van KVC Oranje haalde met zijn rechter uit en joeg de bal onbedaarlijk hard, onhoudbaar en wonderschoon (vanuit KVC-oogpunt beschouwd) in de linker bovenhoek: 3-2. Doelman Bas de Vreede van WDZ had geen schijn van kans. .

Na de hervatting ging KVC Oranje op zoek naar de gelijkmaker. Niels Lanckohr kwam twee keer oog in oog met thuisclubdoelman Bas de Vreede. De goalie redde beide keren bekwaam. Bij een derde inzet van Lanckohr echter loste hij de bal, waarna routinier Chris Frauenrath de bal van dichtbij hoog tegen het net kon schieten: 3-3. In het ‘Umfeld’ viel niet ten onrechte de kwalificatie ‘abgeklärt’ te horen. Geen gekke terminologie trouwens, zo dicht bij de grens, tussen twee ploegen ook waarbinnen het ‘Öcher Platt’ nooit ver weg is.

De wedstrijd was daarmee niet gespeeld, hoewel uiteindelijk in de stand niets meer zou veranderen. Een schot van Shensley Angela verdween op de kruising van het doel van Bas de Vreede. Die keeper redde prachtig op een vrije trap van Martijn Sangen, door de bal uit de linker bovenhoek te ranselen en een grote kans van opnieuw Shensley Angela -na een steekpass van Niels Lanckohr-  maakte hij ook vakkundig onschadelijk. Vlak daarvoor overigens had ook 4-3 voor WDZ kunnen staan, maar een kanonskogel van Stefan Diender verdween naast het doel van Lars van der Weide.

Vriend en vijand waren het na afloop erover eens dat het gelijkspel de verhoudingen qua resultaat goed  weergaf. Maar, zoals beschreven, voelde het bij WDZ toch wat minder dan bij KVC Oranje.

Tekst Werner Nijssen (KVC Oranje)