KVC Oranje kampioen

Het is zondag 22 april, stralend weer, met een lekkere temperatuur, even na elven. Op het complex van KVC Oranje in Bleijerheide vindt het Paaseierentoernooi plaats. Jo Ritterbeeks en consorten hebben de zaakjes weer goed voor elkaar. De organisatie is perfect, de stemming houdt gelijke tred. De oprechte vreugdekreten bij de jongste voetbaljeugd doen een mens goed. Vaders en moeders, opa’s en oma’s, neven en nichten, broers en zussen kijken vergenoegd toe.

Niet ver voor twaalven beginnen de leden van de hoofdmacht van de club binnen te stromen. Dat team kan vandaag kampioen worden. Een gelijkspel, op bezoek bij stadsgenoot RKTSV in Terwinselen, is al voldoende. Mocht dat onverhoopt niet lukken, dan zijn er nog vijf herkansingen. Geen enkele reden dus om nerveus te zijn, zou je zo denken. Maar we zitten in de voetbalwereld. Daar is alles anders. Op zo’n dag komen er zenuwen om de hoek kijken, hoe je het ook wendt of keert.

Als een van de eersten komt Paul van Putten, hoofdtrainer, binnen. Normaal de rust zelve, nu zichtbaar niet. Als alle mannen aangeland zijn, de kopjes staan gespannen, volgt de wedstrijdbespreking, zoals gebruikelijk in de bestuurskamer. De tactiek moet, zo vertelt de trainer, niet veel anders dan anders. Hij zegt echter vervolgens: ,,Ik hoop dat jullie niet zo nerveus zijn als ik. Mocht dat wél zo zijn, dan kan het wel eens fout gaan.” Dan volgt er iets dat ook al afwijkt van het normale procedé. Bij verjaardagen wordt gezongen, maar er is niemand jarig. Op Anfield Road in Liverpool is Virgil van Dijk geliefd bij de wereldberoemde Spionkop. De supporters eren hem regelmatig met een liedje, ‘Number Four’ genaamd. Dat liedje wordt nu door Van Putten, met een beetje hulp van professionele techno-elektro-apparatuur, ingezet en uit volle borst meegezongen door de aanwezige selectieleden. Met één verschil. Virgil van Dijk heet nu Ruud Vanhauten. Die is uit het goede hout gesneden, geniet zichtbaar, is uit het huisje en danst op de bestuurstafel.

De ontvangst in Terwinselen, niet veel later, is allerhartelijkst. RKTSV is nog niet helemaal veilig. Men spreekt uit dat het een makkie wordt voor KVC Oranje. Voor een andere mening is weinig ruimte, ook al omdat twee dagen eerder, tegen FC Kerkrade-West, roemloos met 0-4 is verloren.

Klokslag half drie fluit scheidsrechter Jalil Semrane uit Beek het duel in gang. Er staat duidelijk spanning op de benen van de mannen van KVC Oranje. Kennelijk zijn de spelers net zo nerveus als hun trainer. Na ruim een half uur lijkt de wedstrijd niettemin gewonnen en het kampioenschap binnen. Het is 0-2 door doelpunten van Joey Niesters (of was het een eigen doelpunt van Jelle Meisters?) en Martijn Sangen. Tussen die treffers in heeft KVC-doelman Lars van der Weide aan de overzijde met een fabelachtige en katachtige reflex een doelpunt van Julian Freudenberg voorkomen.

Maar dan,uit het niets staat het 2-2. Eerst ontsnapt Jeffrey Leeyen aan de oranje-witte defensie. Hij tekent voor de 1-2. Dan gaat Soleymon Rafief, in stelling gebracht door Menno Prins, alleen richting Lars van der Weide. De goalie is kanloos: 2-2, tevens de ruststand.

Na de hervatting komt KVC Oranje niet meer toe aan goed voetbal. In eerste instantie lijkt RKTSV zelfs richting een zege te gaan, maar naarmate de tijd verstrijkt, gaat de storm liggen. Het lijkt 2-2 te blijven, iedereen tevreden. Maar dan, bij het einde van de reguliere speeltijd, geeft Dylan Leclair vanaf links voor. De bal rolt voor het RKTSV-doel langs. Chris Frauenrath ruikt zijn kans en schiet pardoes raak: 2-3. De twaalfde van Chris Frauenrath deze competitie. Hij mag zich nu, samen met Mel Angerer, clubtopscorer noemen, maar dat is even niet zo belangrijk. Het kampioenschap is immers binnen en dat telt pas echt. De ontlading is enorm bij de KVC Oranje, de ontreddering bij RKTSV omgekeerd evenredig.

Scheidsrechter Jalil Semrane fluit voor het laatst, de bloemen komen tevoorschijn, de champagne wordt ontkurkt. Frank Knaps reikt namens de KNVB kampioensmedailles uit. De stemming bij KVC Oranje is uitgelaten. Er wordt, eerst óp en daarna naast het veld gefeest. Even voor zessen gaat het weer naar Bleijerheide, richting thuishaven. In de eigen kantine volgen toespraken, er wordt T-shirts voor de kampioenen uitgereikt en dankwoorden uitgesproken. ‘Vrunk’ Jos Duijsings, 20 december vorig jaar overleden, komt voorbij. Het wordt even doodstil. Dan barst het feest los. Het blijft gezellig, tot in de late uurtjes, waarschijnlijk niet voor het laatst de komende tijd. Dat mag ook, als je van de 21 wedstrijden 19 wint, eentje gelijkspeelt en slechts eentje verliest. Als je de eerste periode hebt gewonnen, de tweede periodetitel voor het grijpen hebt en in de derde periode bovenaan staat. En als je doelcijfers van 58-13 kan overleggen.

Tekst Werner Nijssen (KVC Oranje)