KVC Oranje toont veerkracht

LHC laat drie punten liggen

Als je halverwege de tweede helft met 3-0 voor staat, en vervolgens nog een gelijkspel moet toestaan, dan zijn de druiven zuur. Dat geldt  in zijn algemeenheid, maar zeker als je vecht voor de zowat laatste kans op lijfsbehoud. Nou ja lijfsbehoud, een kans op deelname aan de nacompetitie om dat noodlot te ontlopen. Het overkwam LHC in het thuisduel tegen KVC Oranje, dat overigens evenmin veel opschiet met het alsnog behaalde ene winstpunt.

Voorafgaand aan de klankstadderby  was duidelijk dat men enkel gebaat was met een driepunter. Zowel KVC Oranje als -meer nog- LHC moest winnen om aansluiting te houden met plek 12 op de ranglijst, de laagste plaats die straks recht geeft op deelname aan de nacompetitie om degradatie te ontlopen.

Beide teams maakten er een open vertoning van. Qua amusement kwamen de pakweg 250 toeschouwers dan ook volledig aan hun trekken. De bezoekers uit Bleijerheide waren dicht bij de 0-1 toen Ben Vloeberghs op aangeven van Niels Lanckohr vrij voor LHC-keeper Kain Bours verscheen. De spits tikte echter over. Niels Lanckohr zelf verscheen oog in oog met diezelfde goalie na een splijtende dieptepass van Lloyd Vromen. Lanckohr schoot echter naast. Tussen die fases door vloog aan de andere kant een pegel van Mohamad Abdulkader Hamad over, ging een inzet van Jelle Meisters voorlangs en eindigde een afstandskanon van Joey Coervers van pakweg 25 meter op de lat. Kort voor de rust was het alsnog raak: Hamza Saadan tikte van dichtbij de 1-0 voor LHC tegen de touwen.

Na de hervatting moest KVC Oranje dientengevolge in de achtervolging. In eerste instantie echter kwam daar weinig tot niets van terecht. Integendeel, de counters van LHC waren levensgevaarlijk en de 2-0 leek veel dichterbij dan een gelijkmaker. Het was gezien het spelbeeld dat ook niet verwonderlijk dat LHC naar 3-0 kon uitlopen. Mohamad Abdulkader Hamad (solo) en Giel Konsten (combinatie) tekende voor de twee treffers.

De doelstelling die LHC zich vooraf had gesteld leek bereikt. Leek ja, want het tij zou nog keren. Martijn Sangen nam op links een vrije trap en Bob Roberts kopte tegendraads de 3-1 tegen de touwen, Kain Bours kansloos latend. Sta je bovenin word je van zo’n tegentreffer niet nerveus. Bij een ploeg in de problemen, zoals LHC, gaat dat anders. Ook nu weer, de mannen van Elmar Choinowski liepen meer en meer achteruit, die van Gino Curfs voelden dat aan en gingen op wilskracht voor een beter resultaat. Na pakweg 70 minuten werd Ben Vloeberghs in de zestien neergelegd en scheidsrechter Musa Inci wees naar de stip. Lloyd Vromen schoot de bal in de rechter bovenhoek: 3-2.

Dat deed het zelfvertrouwen van de thuisclub natuurlijk geen goed en je kon aanvoelen dat het nog gelijk ging worden. Dat gebeurde ook, zij het pas in blessuretijd, toen Rodrick Bokeli Bokonga zich vrij wist te draaien en met zijn linker raak schoot: 3-3. Het had zelfs zo maar 3-4 kunnen worden. Joey Niesters stuurde de bal richting de rechter benedenhoek van de Kain Bours’ veste. De ervaren doelman (37) redde echter schitterend door de bal met zijn vingertoppen tot hoekschop te degraderen. Zij het dat die hoekschop niet werd toegekend, maar een kniesoor die daar over maalt.

Bij LHC waren de druiven na afloop, vooral gezien het scoreverloop, zuur. Bij KVC Oranje kon ook geen tevredenheid heersen, maar daar voelde het toch wat minder pijnlijk, omdat men natuurlijk van een hopeloos lijkende achterstand terug was gekomen.

KVC Oranje wacht komende zondag thuis de zware opgave tegen Walram, LHC gaat op bezoek bij FC Hoensbroek, ook al geen sinecure.

Tekst Werner Nijssen (KVC Oranje)

Foto Peter Trompetter