KVC Oranje begint met zege in Bunde

Het eerste competitietreffen is voor KVC Oranje geëindigd in een driepunter. Bij vv Bunde, vorig seizoen kampioen in 4A, behaalde de ploeg van de nieuwe trainer Gino Curfs een -op basis van de tweede helft- niet onverdiende 2-1 overwinning.

Even na half twee is het uitermate gezellig op sportcomplex Heiveld, prachtig gelegen thuishaven van vv Bunde. De accommodatie toont wat ouderdomsgebreken, maar ademt gelijktijdig voetbalsfeer uit  zoals die hoort te zijn. Neemt niet weg dat de gemeenteraad van Meerssen de club tegemoet zou kunnen komen bij realisatie van de al wat langer gewenste nieuwbouw van kleedkamers en kantine.

Op het terras gelegen tussen de huidige kleedkamers c.q. kantine en het hoofdveld wordt er -onder een aangenaam verwarmende zon- vrolijk op los gekeuveld, wordt een jarige jonge dame van taart voorzien en toegezongen. Spelers en leden van de technische staf van thuisclub en bezoekers zijn tussen alle bedrijvigheid door bezig met de voorbeschouwingen. Ook in de bestuurskamer wordt uitgekeken naar de competitiestart. Scheidsrechter Emre Inci is uit Venray gekomen om alles in goede banen te leiden. Bestuurders van vv Bunde en een vertegenwoordiging van oranje-wit bespreken het wel en wee binnen de twee clubs.

Dan komt er bezoek vanuit het nabije Elsoo. Sjef Nijsten, onlangs 90 geworden, schuift samen met zoon en kleinzoon aan bij de reeds aanwezigen. Sjef Nijsten is al geruime tijd woonachtig in Elsloo, maar is geboren en getogen in Bunde. Het groen-wit van vv Bunde zit dan ook in  zijn bloed en hart. Op maandagmorgen is het eerste wat hij doet in de krant kijken en zien wat zijn clubje heeft gemaakt. Onlangs werd hij dus 90. Zijn clubje werd daarbij uitgenodigd, liet uiteraard geen verstek gaan en heeft Sjef een voetbalshirt in de kleuren van de club, met rugnummer 90, overhandigd. Nu is Sjef eregast van de club bij de competitieouverture.

Rond half drie zet Emre Icin het duel in gang met zijn eerste fluitsignaal. Al vrij snel grijpt thuisclub Bunde het initiatief. De ploeg van trainer Maurice Hendricks combineert gemakkelijker en creëert een aantal behoorlijke kansen. Meestal zijn dat overigens schoten van zo’n 16 tot 25 meter. Die gaan net naast of over de veste van gastenkeeper Lars van der Weide. Twee keer kijkt die laatste versteend toe en heeft daarbij dus het geluk van een gemis aan precisie. Dat betreft inzetten van Sem Mares.  De eerste gaat net naast de rechter paal, de tweede vliegt voorbij de linker kruising. Aan de andere kant steekt Ben Vloeberghs ploeggenoot Niels Lanckohr de diepte in. De aanname van Lanckohr laat deze keer te wensen over en de kans gaat verloren. Even later gaat Ben Vloeberghs in de zestien van de thuisclub bij  een duel met Bjorn Haegmans tegen de vlakte. KVC Oranje vraagt om een strafschop, omdat Haegmans zou hebben vastgehouden. Scheidsrechter Inci evenwel ziet het anders en geeft gedecideerd aan dat er doorgespeeld kan/moet worden.

Eigenlijk kan, gezien het totale spelbeeld, de 1-0 niet uitblijven en die komt er dan ook, een kleine tien minuten voor de rust. Tim Booten legt aan, van zo’n 18 meter, schuin links voor de veste van Lars van der Weide. Hij krult de bal met zijn rechter via de vingertoppen van de KVC-goalie onder de lat tegen het net: 1-0. Dat lijkt ook de ruststand te gaan worden, maar voetbal is, het blijkt ook nu weer, onvoorspelbaar. KVC Oranje mag halverwege de helft van de thuisclub een vrije trap nemen. Ritch Vienerius zoekt met een hoge bal Ben Vloeberghs, die op links achter de thuisclubdefensie is geslopen. Vloeberghs kopt in, maar een verdediger van de thuisclub haalt de bal van de lijn. Deze gaat de hoogte in en wordt -eenmaal terug op aarde- door Chris Frauenrath, topscorer bij de gasten, via de binnenkant van de rechterpaal en de rug van een thuisclubverdediger tegen het net gewerkt: 1-1. Dat blijkt wél de ruststand.

Na de hervatting ontstaat er een ander spelbeeld. Dat is vooral zo nadat KVC Oranje, op dat moment nogal gelukkig, op voorsprong is gekomen. Die treffer komt tot stand na een vrije trap van Lloyd Vromen vanaf links. Ben Vloeberghs is van dichtbij, bij de tweede paal, degene die zorg draagt voor de afronding: 1-2. Op de uitvoering van de vrije trappen, zoals die bij de 1-1 en 1-2 te zien zijn geweest is de afgelopen week getraind. Niet voor niets, zoals blijkt.

Vlak na de 1-2 is thuisclub vv Bunde nog heel dicht bij de 2-2. Daan Cordewener levert vanaf rechts een panklare lage voorzet af, die door Noel Brouwers maar hoeft te worden ingetikt. Zou je althans langs de lijn denken. Maar Brouwers schiet tot ontzetting van eenieder die de thuisclub een warm hart toedraagt- en waarschijnlijk ook van zichzelf- huizenhoog over.

Feitelijk gezien blijkt de misser van Brouwers de laatste echte grote kans van de thuisclub. Want naarmate de tijd verstrijkt krijgt KVC Oranje steeds meer grip op het gebeuren. De ploeg van Gino Curfs breekt nog een aantal keren gevaarlijk uit en er ontstaan mogelijkheden op de 1-3. Die blijft uit, door wat pech bij de counters en/of een gemis aan precisie in de afwerking. Het zou ook te veel van het goede zijn geweest, als de marge was vergroot.

Na afloop schuift de familie Nijsten weer aan in de bestuurskamer. Sjef Nijsten draagt de groene-witte clubsjaal nog steeds trots om zijn hals. Bunde mocht vandaag geen 3 punten bijschrijven, maar geheel zonder ‘winst’ hoeft men niet huiswaarts te keren. ,,Omdat”, zo valt te horen ,, de club zich heeft laten zien bij de verjaring van Sjef en de ontvangst vandaag prima was”, wordt door de familie Nijsten een kleine sponsorbijdrage overhandigd.

Een mooie -zonovergoten- voetbalzondag, die de meest gelukkige een driepunter heeft opgeleverd is ten einde.

Tekst Werner Nijssen (KVC Oranje)