Mentaal sterk KVC Oranje ontsnapt tegen LHC

Hamza Saadan (LHC) oog in oog met KVC-goalie Lars van der Weide. Ruud Vanhauten kijkt gespannen toe

Tom Konings in duel met Mohamad Abdulkader Hamad

Lloyd Vromen (KVC Oranje) kijkt toe hoe Giel Konsten kopbal aflevert

Duel tussen Armin Javorovac (LHC) en Mees Ruiters (KVC Oranje). Onder meer voormalig LHC-voorzitter Rinus Prevo is aandachtig toeschouwer

Jelle Meisters (LHC) in de tang tussen Sybe Nijdam (li) en Mees Ruiters

Uitblinker Mitchel Flecken (KVC Oranje) wint maar weer eens een duel

(verslag door de bril van een KVC-er)

De Kerkraadse derby tussen KVC Oranje en Laura Hopel Combinatie (LHC) eindigde in een 1-1 gelijkspel. Geen onterechte uitslag, over de gehele wedstrijd gezien, maar de gasten uit Eygelshoven hadden meer uit het vuur kunnen -en misschien wel moeten- slepen dan het ene puntje dat nu resteerde.

Als je, zoals de schrijver dezes, aan KVC Oranje gelieerd bent, dan ging je er op voorhand van uit dat tegen hekkensluiter LHC een driepunter voor het grijpen lag. Degradant LHC had immers pas drie wedstrijdpunten op de teller, vijf minder dan thuisclub KVC Oranje. En de geruchtenstroom die de ronde deed versterkte die gedachte alleen maar. Die als optimistische te omschrijven oranje-witte zienswijze bleek echter al heel snel een compleet verkeerde. LHC greep het initiatief en zette de, het moet gezegd gehavende, thuisclub onder druk. Oranje-wit kon maar amper onder de druk uit voetballen. Slechts één enkel moment wist KVC Oranje in het eerste bedrijf gevaarlijk te worden. Dat gebeurde in de openingsfase toen Chris Frauenrath in kansrijke positie voor het gastendoel verscheen. Zijn inzet kon doelman Kain Bours echter niet verschalken.

Voor de rest was het een en al LHC wat de klok sloeg. De kansen voor de bezoekers waren talrijk. Een schot van Jelle Meisters van de rand van de zestien ging over. Datzelfde lot was een kopbal van Giel Konsten beschoren. De verdiende 0-1 kwam er toch toen Jelle Meisters op rechts kon doorbreken en een panklare voorzet afleverde die door Giel Konsten van dichtbij kon worden ingetikt: 0-1. Niet veel later kopte diezelfde Giel Konsten op de rechter paal. Ook een afstandspegel van Mohamad Abdulkader Hamad eindigde op die paal. In die fase hield geluksgodin Fortuna -alsook prima keeperswerk van thuisclubgoalie Lars van der Weide- KVC Oranje in de wedstrijd. De ploeg van trainer Gino Curfs mocht zich in de rust dan ook gelukkig prijzen dat de achterstand tot één treffer beperkt was gebleven.

Niet lang na de hervatting kreeg KVC Oranje een volgende optater te verwerken. Niels Lanckohr werd nabij de middenlijn aangespeeld, op gezichtshoogte welteverstaan. Niet een echt gemakkelijk te verwerken bal derhalve. In een uiterste inspanning om de bal met zijn voet naar beneden te halen en te controleren -dit alles in de draai- raakte Lanckohr een tegenstander, een opponent die hij, zo gaf hij begrijpelijkerwijze te kennen, niet had gezien. Scheidsrechter Roel Metsemakers zag er een rode kaart in. De scheids onderbouwde zijn beslissing na afloop met de stelling dat Niels Lanckohr met zijn handelwijze het risico nam een tegenstander te raken en daarom rood verdiende, ook al had hij zijn opponent niet gezien en was er van opzet geen sprake. Tegen die zienswijze is in feite weinig in te brengen, anderzijds kon je ook spreken -zeker als je bij KVC Oranje hoort- van een uiterst ongelukkige -in ieder geval onbewuste- actie, waarbij geel ook had volstaan.

Wat er ook van zij, KVC Oranje moest met zijn tienen verder tegen een tot dat moment sterker LHC. Maar dan komen weer dingen tot uiting die moeilijk of niet verklaarbaar zijn. KVC Oranje leek wakker geschud en vocht zich terug in de wedstrijd. Er werden meer duels gewonnen en er kwamen zelfs echte kansen voor het team van Gino Curfs. Daarbij moet wel aangetekend dat de ploeg aan de 0-2 ontsnapte toen de scheids een goed lopende en zeer kansrijke aanval van LHC onderbrak omdat assistent Pedro Vermeulen -die vond dat de ref even eerder had moeten fluiten voor een overtreding van een gastenspeler- zijn vlag had neergegooid. De scheids gaf na afloop ook aan dat hij in dat geval anders had moeten handelen; hij had de gastenaanval eerst moeten laten doorgaan en daarna richting Vermeulen kunnen stappen.

Wat betreft de kansen voor KVC Oranje, de eerste was voor Job Moling, na een vrije trap van Joey Niesters. Doelman Kai Bours van de bezoekers had het nakijken op de kopbal van Moling, maar tot zijn grote opluchting ging de bal  naast de rechter paal, aan de voor Bours goede zijde. Niet veel later moest Bours alsnog ‘vissen’. Joey Niesters wist op rechts een lastige hoge bal onder controle te brengen en legde terug op Job Moling. De goed ingevallen Moling legde de bal hoog voor en de volkomen vrij gelaten Ruud Vanhauten kopte de bal via de vingertoppen van Kai Bours tegen het net: 1-1.

LHC speelde op dat moment dus al langere tijd met een man meer. Dat viel in het spelbeeld echter absoluut niet waar te nemen. Na de 1-1 kreeg de ploeg van trainer Elmar Choinowski wel nog twee goede kansen via Mohamad Abdulkader Hamad, maar beide keren vond hij een goed parerende thuisclubkeeper op zijn weg. Ook KVC Oranje was nog een aantal keren gevaarlijk, ondanks de ontstane numerieke minderheid, maar tot een treffer leidde dat niet meer.

Zodoende kwam er een 1-1 eindstand op het wedstrijdformulier. KVC Oranje mocht daar achteraf, gezien de eerste helft en rekening houdende met de uiterst ongelukkige uitsluiting van Niels Lanckohr, het meest content mee zijn. Trots mocht de ploeg ook zijn, gezien de getoonde veerkracht. Voor LHC geldt: in de eerste helft had de ploeg verzuimd de wedstrijd in het slot te gooien, na de hervatting liet men na, ondanks een ontstaan numeriek overwicht- een tweede driepunter mee naar huis te nemen.

Tekst Werner Nijssen (KVC Oranje)

Foto’s Peter Trompetter